Oud België

Oud België‘. Dat is de titel van de nieuwe serie die deze zondag op één van start. Ik begin mij stilaan wat te ergeren aan de titels van de VRT-programma’s. Na ‘de Jaren Stillekes’ krijgen we nu op zondagavond dus ‘Oud België’ … En dan hebben het nog niet gehad over de ‘Vraag van Vandaag’ (Man Bijt Hond), dat eigenlijk over beeldfragmenten van gisteren gaat. Goeie programma’s, zeker. Maar allemaal over hoe die heerlijke dagen van vroeger verloren gingen.

Dat is geen toeval. In tijden van crisis en snelle veranderingen beseft men bij de VRT dat niets beter verkoopt dan een hapklare brok nostalgie, ‘toen de dagen trager waren’.

Die blik op het verleden beantwoordt aan een groeiende vraag naar authenticiteit. Naar puurheid, door de tijd gefilterd van alle commercie. Authenticiteit mag echter niet verbleken tot oudhenticiteit. Ik hou van authentieke tv, van reality tv. Maar ik heb wel een probleem met het scheppen van een beeld, een sfeer dat Vlaanderen stilaan verbleekt tot een museum, een regio met een rijk verleden, veeleer dan een regio van de toekomst.

De programmatie van de VRT is natuurlijk niet de oorzaak. Het is wel een symptoom waar we niet rond kunnen. En als we blijven in de achteruitkijkspiegel staren, kunnen symptomen wel eens omslaan in een ‘self fulfilling prophecy’. Geef mij maar reality tv zoals ‘Mijn Restaurant’. Mensen die bouwen aan hun toekomst, met vallen en opstaan. Authenticiteit met de mouwen opgerold. Of Music for Life, ook puur, maar met de blik op een betere wereld voor morgen.

Mijn hoop voor dit jaar is dat we er in slagen dat omfloerst toekomstpessimisme te doorbreken. Dream, but don’t sleep. Droom, maar slaap niet. Dat is mijn wens voor 2010. Zo droom ik o.a. van een Flanders Technology van onze tijd, een gedurfd economisch plan waarmee we onze economie de toekomst in katapulteren, en de sociale welvaartstaat betaalbaar houden.

En u?

Laat een reactie achter:

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.

Site Footer