”Geen tijd om aan politiek te doen, wel om ons werk te doen”

? Volledige speech over #corona hieronder te lezen en/of te bekijken via Vlaamsparlement.tv (start min 51.04)

Collega’s

We weten wat we absoluut moeten voorkomen. De ontwikkeling van het Coronavirus ligt hier amper tien dagen achter op Italië. Wat zich daar in de ziekenhuizen afspeelt, is niets minder dan een menselijk drama. Per dag telt men er vele honderden doden. Mensen sterven er, zonder dat hun familie van hen afscheid kan nemen. Omdat ze zelf in quarantaine moeten blijven. Dit zijn oorlogstaferelen, maar dan in vredestijd.

We moeten werkelijk ‘alles op alles‘ zetten om te voorkomen dat dit rampscenario zich ook hier voltrekt. Want het is nog niet te laat. Om de opgang van het virus af te remmen, hebben de medische experten en alle overheden van dit land ertoe aangezet om eerder in te grijpen dan in Italië. En om bijzonder fors in te grijpen.

De voorbije dagen werden maatregelen afgekondigd, die zonder voorgaande zijn in de naoorlogse geschiedenis van ons land. Gisteren en vandaag nog, werden nieuwe maatregelen doorgevoerd. En we blijven de situatie monitoren, niet van dag tot dag, maar van uur tot uur.

Al deze maatregelen hebben één doel: het virus afremmen om zo te voorkomen dat het aantal zieken de maximale capaciteit van onze ziekenhuizen zou overstijgen. Deze week overschrijden de Italiaanse ziekenhuizen hun maximale capaciteit. Artsen dreigen er voor hartverscheurende keuzes te staan. Gelukkig beschikken wij hier over meer ziekenhuisbedden waar intensieve zorgen kunnen toegediend worden dan Lombardije. Maar het zijn er ook niet zo veel meer. Desnoods moeten we in staat zijn om razendsnel nog meer capaciteit te bouwen.

Om dit mogelijk te maken, is er de voorbije dagen hard gewerkt aan een nooddecreet dat toelaat om – veel sneller dan normaal – bouwvergunningen af te leveren. Dit geldt zowel voor ziekenhuizen als voor de producenten van medisch materiaal. Laat ons hopen dat we dit nooddecreet niet nodig zullen hebben, maar, ‘Better safe than sorry’.

Collega’s, de frontlijn in de strijd tegen het Coronavirus ligt in onze ziekenhuizen en bij de eerstelijns-hulpdiensten, de artsen, verpleegkundigen, zorgkundigen, ambulanciers en alle ander medisch personeel verdienen al onze steun, respect en dankbaarheid. Dat geldt evenzeer voor al de politieagenten, buschauffeurs, treinconducteurs en talloze andere beroepsgroepen die de vitale diensten in ons land draaiende houden. Het is zoals een professor deze week treffend zei:

“In een normale oorlog hangt de strijd niet af van de discipline van de achterhoede. Maar nu wel. Hoe meer wij ons gedragen, hoe minder de kans dat onze frontsoldaten in de ziekenhuizen over enkele weken door de knieën gaan.

Ieder van ons kan levens redden. Nu is het moment om dat te doen.
Hou afstand. Geef geen handen. Blijf in uw kot! Iedereen moet zich strikt aan de gezondheidsvoorschriften houden. Niet enkel uit zelfbehoud, maar ook uit solidariteit. In deze gezondheidsoorlog doen we geen beroep op de dienstplicht, maar wel op de burgerplicht van ieder van ons.

Collega’s, de extreme maatregelen die nu nodig zijn om het virus af te remmen, eisen ook een nooit geziene tol van onze bedrijven, werknemers en zelfstandigen. Sommige sectoren zijn compleet stil gevallen. Denk maar aan de culturele sector, het toerisme, de winkeliers, het verengingsleven, … Steeds meer grote bedrijven moeten hun productie stilleggen. Zelfs luchtvaartmaatschappijen zijn aangewezen op staatssteun voor hun voortbestaan.

De Vlaamse regering moet zich opwerpen als een ware economische schokdemper voor alle deze ondernemingen. De regering mag geen enkel gezond bedrijf – hoe groot of klein ook – failliet laten gaan! De stabilisatoren van de overheid moeten maximaal worden ingeschakeld, als een soort van financiële reddingsboei. Voor werknemers wordt er massaal ingezet op tijdelijke werkloosheid. En er wordt een maand van hun energiefactuur geschrapt. Voor bedrijven draaien we de kraan voor overbruggingskredieten vol open. Voor winkels die moeten sluiten, komt er een financiële tegemoetkoming van 4.000 euro. Elke dag kloppen er nieuwe beroepsgroepen aan voor steun. Denk maar aan de onthaalouders, de dienstenchequebedrijven of de vrije beroepen. Ook deze beroepsgroepen moeten we helpen. De komende weken zullen ongetwijfeld nog extra steunmaatregelen nodig zijn. Net zoals bij de bankencrisis geldt daarbij de stelregel: “Whatever it takes!” Het redden van onze ondernemingen – net zoals het redden van levens – heeft nu absolute voorrang op de begrotingsdoelstelling.

De Europese Unie heeft al aangekondigd dat het de begrotingen flexibel zal beoordelen. En Europa doet er alles aan om het vrij verkeer van levensnoodzakelijke goederen – zoals mondmaskers en ander medisch materiaal – terug op gang te brengen. De solidariteit tussen Europese lidstaten is in dit geval letterlijk van levensbelang!

Collega’s, deze noodtoestand brengt ook het goede in de mensen naar boven. De voorbije weken startten heel wat burgers spontaan hulpacties op. Op voorstel van collega Warnez is de vrijwilligersverzekering recent opengesteld voor al wie wil helpen in de strijd tegen corona. Op enkele dagen tijd hebben al meer dan 1.000 mensen hierop ingetekend. De burgemeesters draaien deze dagen overuren om al dit vrijwillig engagement in goede banen te leiden. Brijclubs stikken zelf mondmaskers. Buren steken briefjes onder de deur om elkaars boodschappen te doen. Verhuurders laten een maand huur vallen. IT’ers bieden mij aan om gratis een app te ontwikkelen die de verspreiding van het virus in kaart kan brengen. Voedselpakketten worden bedeeld onder de meest kwetsbaren. Zelfs de eenzaamheid wordt bestreden via Facetime of Skype.

Tot slot collega’s: “Dit is geen tijd om aan politiek te doen. Dit is een tijd om ons werk te doen.Enkel met vereende krachten van overheid en burgers kunnen we dit virus afremmen. De overheid kan niet zonder de hulp van de burgers, En omgekeerd. Een verbod heeft geen enkele zin, als het niet opgevolgd wordt. En zelfdiscipline heeft enkel effect, als de overheid dit van àlle burgers afdwingt. Als politici moet we – nu meer dan ooit – zelf de verantwoordelijkheidszin aan de dag leggen, die we ook van onze burgers vragen. Enkel samen kunnen we deze onzichtbare vijand die zo vele mensen getroffen hebben en nog zullen treffen, verslaan.

Ik dank u.

Peter Van Rompuy
Vlaams Fractievoorzitter (CD&V)

Laat een reactie achter:

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.

Site Footer