De zesde staatshervorming werd in wetten gegoten. Het is het fundament van het herstel van onze geloofwaardigheid, dat in 2010 zoek was geraakt. Het is ook een keerpunt omdat vanaf midden dit jaar het Vlaamse niveau belangrijker zal zijn dan het federale. Op 11 juli 2013 dronken wij champagne en lieten we de azijn aan anderen …

• Bij de lokale verkiezingen gingen de Vlaamse lijsten in de Randgemeentes terug vooruit;
• Voor het eerst herwonnen we de burgemeesterssjerp in een faciliteitengemeente, Wemmel;
• In een andere faciliteitengemeente Wezembeek werd burgemeester van Hoobrouck vervangen door een nieuwe burgemeester wiens eerste verklaring was dat hij wel ‘de taalwetten zou respecteren’;
• En in Linkebeek stapte communautair woelwater Thiéry over van het FDF naar het MR …

De Franstaligen hebben zich neergelegd bij het feit dat de Rand Vlaams is en dat altijd zal blijven. Dat wil evenwel niet zeggen dat de strijd om het Vlaams karakter gestreden is, maar het is wel een belangrijk keerpunt.

1. De discriminatie tussen arbeiders en bedienden werd opgeheven door de invoering van het eenheidsstatuut.
2. Het overheidstekort werd terug onder de 3% gebracht, waardoor België dit jaar de Europese sanctieprocedure achter zich zal kunnen laten.
3. Na zes jaar economische crisis – de vergelijking met de jaren dertig is minder ver af dan u zou denken – zien we de eerste tekenen van blijvend economisch herstel.
4. Ondanks alle onheilsprofeten over het einde van de euro, is er vandaag niemand die nog gelooft dat de euro zal verdwijnen.
5. En de rente op de Belgische staatsschuld daalde van 6 naar 2 %.

Blijkbaar heeft het buitenland niet alleen vertrouwen in onze voetballers, maar ook in ons land.
Het komt er nu op aan ook het vertrouwen in het binnenland ter herwinnen.

Uitdagingen voor de toekomst
De uitdagingen blijven enorm:

1. Er is nog steeds een tekort van 9 miljard euro dat dient te worden weggewerkt tegen 2016;
2. En ook de loonkosthandicap moet worden weggewerkt tegen 2018.

Deze inspanningen alleen al zijn goed voor een hervorming die te vergelijken is met het ‘globaal plan’ van Dehaene begin jaren negentig.

We blijven dus nog enkele jaren in het hooggebergte. De Ventoux beklim je niet met één grote démarrage. Je raakt enkel uit het dal door 1000 kleine, snelle omwentelingen. Dat is het terrein waar wij als christendemocraten bewezen hebben dat we op ons best zijn. Steil omhoog, en met de wind op kop.

Zullen al onze inspanningen voldoende zijn om de kiezer te overtuigen?
Neen. De kiezer heeft geen boodschap aan zwetende politici. Het zijn immers de burgers zelf die de inspanningen moeten leveren, veeleer dan de politici. De Vlamingen hebben recht op resultaten van het beleid.

Enkel met resultaten en tastbare vooruitgang kunnen we een krachtig antwoord bieden op de lokroep van het steeds luider klinkend populisme in de Vlaamse politiek.

Maar het vraagt altijd wat geduld vooraleer na hervormingen ook de resultaten zichtbaar worden. De voorbije twee jaar heeft de regering een ‘tijdslag’ uitgedeeld. Net zoals wanneer Jerommeke in de strips van Suske en Wiske een slag uitdeelt, het altijd even duurt vooraleer het effect zichtbaar wordt.

Wel, ik waag mij aan een voorspelling voor 2014.

Mijn voorspelling is tegenwoordig ‘not done’. Ik ga immers voor de verandering eens positief zijn over de toekomst van ons land en Europa.

In 2014 zullen de resultaten van het gevoerde beleid zichtbaar worden.
2013 was het jaar van het keerpunt.
2014 wordt het jaar van de ‘comeback’.

• de eurozone zal de crisis definitief achter zich laten;
• dit zal een comeback van de economische groei inluiden, niet alleen in Europa, maar ook in Belgie en Vlaanderen;
• aan het einde van het jaar zullen we ook de comeback beleven van de werkgelegenheid, deze volgt immers altijd met 6-12 maanden vertraging op de economie;
• en samen met de comeback van de arbeidsmarkt, zal ook het vertrouwen bij de mensen in hun toekomst opnieuw kunnen groeien.

2014 biedt dus een historische kans om die verdomde crisis – die ons al zes jaar achtervolgt – definitief achter ons te laten.

En doordat alle verkiezingen samenvallen, genieten we vanaf 26 mei van vijf jaar zonder verkiezingskoorts, waardoor de hervormingen waar dit land nog altijd nood aan heeft, ook politiek haalbaar worden.

Dit unieke momentum – deze ‘window of opportunity’ – mogen we niet door onze vingers laten glippen, door ons vast te rijden in nieuwe communautaire blokkeringen. Want ondanks wat sommigen ons willen doen geloven, blijft die dreiging meer dan reëel ! Niet alleen in België, maar ook in Europa. Op het moment dat andere landen een versnelling hoger schakelen, mogen wij niet stilstaan.

Maar om de unieke kansen die 2014 biedt, ook waar te kunnen maken, moeten we het vertrouwen van de kiezer heroveren.

2014 à la 1985?
Zal 2014 ook voor CD&V het jaar van de comeback worden?

Anders gezegd, zal het mogelijk zijn om door impopulaire besparingen, toch populair te worden?
Wel, ik verwijs graag naar de periode van begin jaren tachtig. Net zoals in 2010 kreeg de CVP in ’81 een pak slaag van de kiezer: -11% ! Ondanks de nederlaag stond de volgende regering opnieuw onder de leiding van een christendemocraat, wijlen Wilfried Martens. Toen was dat nog ‘evident’… De regering Martens stond voor een immense opgave. Het overheidstekort bedroeg 13 % (nu slechts 3%), de schuld ging toen los door het dak van de 100% (nu er net onder) en de rente bedroeg meer dan 10% (nu 2%). Martens voerde allesbehalve een ‘populair’ beleid. Uit pure noodzaak devalueerde hij de Frank en voerde een indexsprong door. En in diezelfde periode plaatste de regering ook nog kruisraketten. Het lokte de grootste betogingen uit die ons land ooit kende. In aanloop naar de verkiezingen van 1985 boorde de media de CVP de grond in. En wie won die verkiezingen in ‘85? Het was de CVP. En het ontlokte Mark Eyskens de uitspraak: ‘de verliezers van de verkiezingen zijn de opiniepeilers’.

Het is mijn overtuiging dat we in 2014 een herhaling zullen zien van 2009.
Herinnert u zich nog dat we begin 2008 peilden onder de 20%? En in mei 2009 scoorden we een stuk boven de 20 %.

Laten we ons ook in 2014 niet al te vaak de vraag stellen of we wel ‘goe bezig’ zijn in de ogen van de peilingen of de media, maar wel of we het ‘goede doen’ voor de Vlamingen.

Beleid én waarden
Beste vrienden,

We zijn niet alleen een partij van het beleid, maar ook van waarden in de samenleving.

Meer nog dan de maatregelen die we durven nemen, zijn het onze waarden die ons vooruit stuwen.

Voor ons is de vraag niet of de overheid te groot of te klein is, maar wel of ze goed werkt.

Voor ons is de sociale zekerheid meer dan hoge of lage uitkeringen, maar ook de wil om mensen in nood te helpen.

Voor ons gaat economie om meer dan alleen hoge of lage belastingen, maar ook om de zin voor initiatief en het vertrouwen om risico te durven nemen.
Wij gaan voor vooruitgang, zonder revolutie.
Vooruitgang voor iedereen, en niet slechts voor enkelen.
Voor samenwerking tussen gemeenschappen, niet voor confrontatie.
Niet voor een onafhankelijk Vlaanderen dat België blokkeert, en zich isoleert binnen Europa.
Maar wel voor een sterk Vlaanderen, in een Nieuw België en stabiel Europa.

‘Vlaming zijn om Europeaan te worden’.

Voor 2014 hoop ik niet alleen op een WK zonder vuvuzela’s, maar ook op verkiezingen waarin het politiek getoeter niet alles overstemt.

Ik wens u niet alleen het beste in de politiek, maar ook en vooral in uw persoonlijk leven.
Noch ik, noch u, noch de mensen liggen ’s nachts wakker van macro problemen zoals de rente of de euro. Ook ik lig veeleer wakker van de vraag of ik wel tijdig een goede kleuterschool zal vinden voor mijn zoon, net zoals mensen veeleer wakker liggen van hun gezondheid, en die van hun familie en vrienden.

Ik wens u veel geluk voor u, uw familie, vrienden, in uw wijk en uw gemeente.

Ik dank u.

Enkele tips voor uw speech op uw nieuwjaarsreceptie: ‘speech for dummies‘