Gepubliceerd in ‘De Tijd’ van 3 november 2012

Hoe kunnen we de lasten op arbeid verschuiven naar consumptie of kapitaal? Iedereen spreekt er over. Maar niemand zegt hoe. Het gevolg is dat we nu zijn aanbeland in een contraproductief verbaal opbod in de media, met als orgelpunt de nietszeggende uitspraak van De Wever dat Vlaanderen aan het ‘Walloniseren’ is. Zo komen we natuurlijk geen stap dichter bij het doel, namelijk zuurstof voor ondernemen en meer jobs.

In het recente boek van economen Peersman en Schoors De Perfecte Storm stellen de auteurs wel een werkbare piste voor. Zij pleiten voor een verlaging van de werkgeversbijdrage. Om te voorkomen dat dit een gat in de begroting zou slaan, compenseren ze dit door een verhoging van de BTW. Zo willen ze de lasten verschuiven van arbeid naar consumptie.

Welnu, dankzij de staatshervorming doet zich een unieke kans voor om de lasten op arbeid substantieel te verschuiven, met name bij de overheveling van de kinderbijslag naar de deelstaten. Aangezien dan de band tussen rsz-bijdrage en uitkering toch wordt doorgeknipt, stel ik voor de werkgeversbijdragen dan ook proportioneel te verminderen met de uitgaven die nu aan de kinderbijslag worden gespendeerd. Dat levert een lastenverlaging op ter waarde van 4,5 miljard. Zo daalt de kost van arbeid met 4%! Daarmee is de loonhandicap met de buurlanden haast in één klap goedgemaakt. Dat zou ook een veel krachtiger duw in de rug zijn voor de economie dan het voorstel uit het N-VA Groeipact om de werknemersbijdrage te verlagen. Dit laatste verlaagt immers de lasten voor ondernemingen niet, maar verhoogt enkel de koopkracht van de werknemers. Volgens berekeningen van NBB/Planbureau vernietigt het N-VA voorstel banen in plaats van er bij te creëren. Het levert wel meer stemmen op. Maar mijn voorstel geeft daarentegen wél zuurstof aan ondernemingen en stimuleert de werkgelegenheid.

De kinderbijslag blijft natuurlijk bestaan, dus zijn er maatregelen nodig om de begroting op het goede spoor te houden. Ten eerste verhogen we de BTW met 2%. Ook Duitsland en Nederland verhoogden reeds eerder hun BTW. Deze BTW-verhoging mag evenwel niet meetellen voor de berekening van de index. Ten tweede trekken we de roerende voorheffing op van 21 naar 25%. Zo verdwijnt ook de rechtsonzekerheid over de nieuwe ‘21+4’ regeling. Ten derde levert deze lastenverschuiving volgens het Planbureau in het eerste jaar netto al 20.000 extra jobs op! Tot slot, als alternatief kan deels een uitgavenvermindering overwogen worden in de context van de bevoegdheidsoverdracht, met akkoord van alle regeringen.

Stop dus de holle slogantaal over de ‘Wallonisering’ van Vlaanderen of de ‘Belgicisering’ van Europa. Paniek heeft nog nooit een enkele job gecreeërd. We hebben nood aan concrete voorstellen tot verandering. Weet u hoe veel wetsvoorstellen N-VA heeft ingediend om de loonlast te verlagen, de pensioenleeftijd te verhogen of de arbeidsmarkt te flexibiliseren? Neen? Wel, dan zal ik het u zeggen. Nul. In de media is de kracht van verandering alomtegenwoordig. In het parlement blijft het hard zoeken naar die verandering. Geef mij maar de kracht van concrete oplossingen, verantwoordelijkheid en daden. Dat is pas échte verandering.