N-VA en de Euro: analyse

BHV is gesplitst. Eindelijk. Je zou denken dat dit de uitgelezen kans is voor N-VA  om te bewijzen dat ze meer is dan enkel een communautaire partij. Maar het debat over de splitsing van BHV maakte nu net onmiskenbaar duidelijk dat het enige wat hen interesseert de splitsing van België in 2014 is. Dewever verloor zijn interesse voor de splitsing van BHV niet omdat hij nu volop bezig is met de socio-economische uitdagingen of het lokale beleid in Antwerpen. Hij verloor zijn interesse in de splitsing van BHV vanaf de deblokkering van de regeringsonderhandelingen, omdat het niet meer kon dienen als breekijzer voor de splitsing van België. Tijdens de parlementaire debatten over BHV kwam er ook duidelijkheid over de timing waarop volgens N-VA de splitsing van het land moet plaatsvinden. Tot dusver stelden ze dat dit voor hen best wel in de verre toekomst kon liggen, en dat ze intussen ‘altijd bereid zijn aan de onderhandelingstafel plaats te nemen’. De voorbije weken veranderde het van koers. Tijdens de bespreking in commissie stelde een N-VA senator openlijk dat ze de splitsing van België beogen in 2014. Op mijn vraag in de plenaire vergadering hoe we de uitspraak van Dewever moesten begrijpen dat hij in 2014 ‘niet meer wil onderhandelen met de franstaligen’, maar wil handelen ‘buiten de grondwettelijke orde’, kwam geen antwoord. Met dit zogenaamd ‘confederalisme buiten de grondwettelijke orde’ wil N-VA in 2014 de splitsing van België tot inzet van de verkiezingen maken, zonder het woord ‘splitsen’ te moeten gebruiken. Ook 2014 wordt voor N-VA dus een louter communautaire verkiezing. Niets meer, niets minder. De verbreding naar andere socio-economische thema’s is nog steeds volledig ondergeschikt aan de communautaire agenda. Daarom staan ook de gemeenteraadsverkiezingen voor hen niet in het teken van de lokale noden, maar dienen vooral als springplank voor 2014.

Nochtans, de overtuiging dat de splitsing van België een antwoord biedt op de socio-economische uitdagingen waar Vlaanderen voor staat was nog nooit zo voorbijgestreefd. De eurocrisis heeft op onzachte wijze aangetoond dat een probleem in een land dat duizenden kilometers van ons verwijderd ligt, ook ons probleem is. En de problemen van de PIIGS landen zijn nog vele malen groter dan die van Wallonië of Brussel. Vlaams parlementsvoorzitter Peumans heeft dit op 11 juli uitgebreid geïllustreerd met talloze cijfers over de vernieuwing van de Waalse economie. Wie verkondigt dat een splitsing van België dé oplossing is om de economische crisis te overwinnen, maakt de burger alleen maar wat wijs. Als sterke regio zullen we in elk scenario altijd een zekere solidariteit moeten opbrengen met zwakkere regio’s in Europa, gelukkig maar.

Tot dusver repliceerde N-VA hierop steeds dat zij bereid zijn solidair te zijn, mits er voldoende verantwoordelijkheid aan de dag wordt gelegd. Ter verdediging hiervan verwezen ze naar hun visie op een onafhankelijk Vlaanderen dat zich wel solidair wil opstellen binnen Europa. Maar ook in deze visie kwam de voorbije weken een opmerkelijke koerswijziging. In elk recent interview uit Dewever zijn vrees dat bij een uiteenvallen van de eurozone in een zuidelijke en een noordelijke zone, België tot de ‘z-euro’ zou behoren. Maar België is helemaal niet de ‘zieke man van Europa’, zoals hij in de Duitse media verkondigde (ik ken trouwens geen enkele politicus die in het buitenland zijn eigen landgenoten de gracht in praat). De historische lage rente geeft onmiskenbaar aan dat België behoort tot de kernlanden (ook al is ook voor de kernlanden de weg uit de crisis nog lang). Maar door er aan toe te voegen dat de ‘Duitsers niet de Vlamingen van Europa mogen worden’ en dat ‘Europa geen België XL mag worden’, drukt Dewever zijn stille hoop uit dat (ook) de eurozone uiteenvalt in een noordelijke en zuidelijk deel. Blijkbaar heeft N-VA plots ontdekt dat zelfs een onafhankelijk Vlaanderen binnen de eurozone nog steeds onlosmakelijk met het ‘zwakke’ zuiden (waaronder ook Franstalig België) verbonden zou zijn. Daarom ziet hij ook de euro liever uiteenvallen in twee delen. En passant vergeet Dewever dat het net de Duitsers zijn die bij de eenmaking van Oost- en West-Duitsland getoond hebben hoe volgehouden solidariteit tussen regio’s wel degelijk kan uitgroeien tot een economisch succesverhaal. Nochtans zou een uiteenvallen van de eurozone voor de Vlaamse export-economie de grootst denkbare verarming met zich meebrengen. Vlaanderen behoort tot de rijkste regio’s ter wereld niet alleen omdat we harde werkers zijn, maar ook omdat we gelegen in het hart van de rijkste regio ter wereld wereldkampioen zijn in het onderhandelen met andere volkeren en naties.

Hét politieke debat van dit decennium gaat dan ook niet over de opsplitsing van landen, regio’s en continenten, maar wel over het organiseren van meer verantwoordelijkheid binnen een gegarandeerde solidariteit. Op Europees vlak kunnen eurobonds ooit uitgroeien tot de grootste uitdrukking van Europese solidariteit, op voorwaarde dat er meer budgettaire en economische controle door de EU mogelijk wordt. Op Belgisch vlak zal de nieuwe financieringswet zorgen voor meer verantwoordelijkheid in ruil voor het behoud van de solidariteit.

Door de recente koerswijzigingen van N-VA wordt het verschil met CD&V steeds scherper. Er is niet alleen het verschil tussen daad of woord, beleid of debat, vertrouwen of confrontatie, maar nu dus ook tussen hervormen of splitsen, tussen meer verantwoordelijkheid of minder solidariteit in Vlaanderen, België en Europa.

Het standpunt van N-VA over maatschappelijke thema’s zoals economie, energie, lokaal beleid, … zal ook na de splitsing van BHV niet bepaald worden door de reële noden van de mensen, maar staat ten dienste van één enkel politiek doel, namelijk de splitsing van België in 2014. Ook dat heeft de bespreking over de splitsing van BHV duidelijk gemaakt.

1 reacties On N-VA en de Euro: analyse

Laat een reactie achter:

Uw e-mailadres zal niet worden gepubliceerd.

Site Footer